Lapidarium

Kościuszki 19 i Wólczańska 36

Przebudowa i adaptacja budynków położonych w Łodzi przy AI. Kościuszki 19 i ul. Wólczańskiej 36 dla potrzeb Urzędu Miasta Łodzi i Miejskiej Pracowni Urbanistycznej

• Inwestycja: Przebudowa i adaptacja budynków położonych w Łodzi przy AI. Kościuszki 19 i ul. Wólczańskiej 36 dla potrzeb Urzędu Miasta Łodzi i Miejskiej Pracowni Urbanistycznej
• Typ obiektu: Użyteczność publiczna, funkcja administracyjna. Budynek jest obiektem chronionym, wpisanym do gminnej ewidencji zabytków w Łodzi. Teren inwestycji objęty jest również wpisem obszarowym do ewidencji zabytków Łodzi, chroniącym historyczny układ urbanistyczny oraz krajobraz kulturowy dawnej tzw. Osady Łódka (1824-1827).
• Opis: Wykonanie projektu wraz z uzyskaniem prawomocnego pozwolenia na budowę, wykonanie kompleksowego remontu wraz z wymianą instalacji i dostosowaniem budynku do obecnie panujących przepisów. Wykonanie nowej aranżacji pomieszczeń. Podłączenie budynku do miejskiej sieci ciepłowniczej. Uzyskanie pozwolenia na użytkowanie. Wykonanie nowego zagospodarowania terenu. Wykonanie wystawy multimedialnej i stałej ekspozycji detali architektonicznych, o charakterze historyzującym „Lapidarium Detalu” oraz strefy poświęconej urbanistyce z warsztatem makiet urbanistycznych Łodzi (tzw. Info-Box).
• Technologia: Tradycyjna murowana, budynek frontowy w technologii szkieletu żelbetowego
• Klient: Miasto Łódź, Zarząd Inwestycji Miejskich ul. Piotrkowska 175, 90-447 Łódź
• Status: Prace zakończone
• Zakres prac: Wykonanie projektu. Renowacja elewacji w tym kamiennej i z płytek ceramicznych, renowacja posadzek lastrykowych i płytek historycznych, renowacja zabytkowej stolarki okiennej, wymiana posadzek drewnianych i betonowych. Wybudowanie nowego budynku na potrzeby magazynu detalu architektonicznego Miejskiego Konserwatora Zabytków. Wykonanie zagospodarowani terenu. Wymiana wszystkich instalacji wraz z montażem węzła c.o. Montaż windy w przeszklonym szybie. Remont pokrycia dachowego.

Kamienica frontowa – siedziba Miejskiej Pracowni Urbanistycznej:
W 1909 r. działkę przy al. Tadeusza Kościuszki, d. Spacerowej zakupuje Zofia Hirszberg, żona Henryka Hirszberga od Ludwika Ryszarda Beiera i jego żony Fapii Amalii z d. Geyer.  Wkrótce, bo już w 1910 r., w pierzei ulicy wzniesiono frontowy budynek z przeznaczeniem przemysłowo-handlowym. Po śmierci Zofii w 1920 r. właścicielkami obiektu stały się córki: Maria Felix, Aniela Hirszberg oraz Eliza Hirszberg. W 1927 r. całą nieruchomość oprócz willi w ogrodzie właścicielki oddały w dziesięcioletnią dzierżawę Łódzkiej Kasie Chorych. W 1937 r. umowę przedłużono o następne 10 lat. W budynku dokonano niezbędnych zmian. Wydzielono stosowne pomieszczenia dla lecznic, apteki, ambulatorium, gabinetu rentgenowskiego. W 1943 r. wszystkie siostry – właścicielki zmarły. Prawo do nieruchomości przysługiwało Ernie Zając. W 1949 r. w budynku umieszczony został Wydział Ewidencji Ludności Urzędu Miasta Łodzi, mieścił się tam również Wydział Paszportowy i Dowodów Osobistych KM MO, Biuro Paszportowe i ostatnio Komisariat Policji.
Omawiany budynek jest 4-kondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, budynek na planie zbliżonym do kwadratu: 21,09 x 21,05 m.
Budynek zachował funkcję użyteczności publicznej. Dzięki remontowi obiekt został przystosowany do potrzeb nowego użytkownika, w parterze budynku zlokalizowana została wystawa multimedialna z tzw. INFO-BOXEM oraz ekspozycja stała detalu architektonicznego.

Willa w podwórzu – siedziba Miejskiego Konserwatora Zabytków:
Willa wybudowana została ok. 1896 r., jako parterowy dom mieszkalny dla Zofii Hirszberg. W roku 1926 willa została przebudowana i nadbudowana, zgodnie z projektem architekta Jerzego Mütza za zleceniem spadkobierczyni Zofii, Anieli Hirszberg, później Majbaum. Po wojnie budynek pełnił funkcją administracyjną komisariatu policji.
Dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony budynek willi miejskiej posiada zróżnicowana bryłę z dwoma bocznymi skrzydłami od wschodu i przybudówka sieni wejściowej od północy.
Budynek zachował funkcję użyteczności publicznej. Dzięki remontowi obiekt został przystosowany do potrzeb nowego użytkownika, odzyskał utracony detal architektoniczny zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz.